บ้านหมอในวัยเด็กของผม มันจะหมายถึงคลีนิครักษาโรคในปัจจุบันนี้ ในวัยเด็กนั้นถ้าป่วยหรือเป็นแผลต่างๆ หมอประจำตัวของผมคือย่า ย่าเป็นหมอที่รักษาได้แทบจะทุกอย่าง คนแถวบ้านถ้าเป็น เริมหรืองูสวัสดิ์จะมาให้ย่าพ่นน้ำหมากให้ เด็กๆจะมาให้ย่ากวาดยาให้เป็นประจำ ขนาดผมโดนไม้ไผ่บาดมือเลือดออกมากมาย ย่าเอาใยแมงมุมมาปิดที่แผล ท่องคาถานิดหน่อยเป่าลงไป เลือดยังหยุดเหมือนปิดก็อกน้ำเลยทีเดียว แต่ถ้าวันไหนผมมีอาการไข้ที่หนักๆซักหน่อย จะได้ยินย่าพูดว่าถ้าพรุ่งนี้ไม่หายจะพาไปบ้านหมอ และก็น่าแปลกใจที่เช้าวันต่อมาผมจะหายป่วยทันทีเหมือนกัน คำว่าบ้านหมอจึงดูเป็นคำศักดิ์สิทธิ์อีกคำหนึ่งของย่า ที่ผมไม่ได้ยินมานานมากแล้วตั้งแต่ย่าตายไป
เมื่อไม่นานมานี้ผมนั่งรถไฟผ่านสถานีบ้านหมอ ที่อยู่ในเขตจังหวัดสระบุรี ผมกลับคิดถึงย่า คิดถึงบ้านหมอในความหมายของโรงหมอ หรือคลีนิครักษาโรคไปเสียนี่ วันนี้มานั่งดูภาพแล้วก้คิดขึ้นมาได้เลยมานั่งพิมพ์บันทึกไว้ก่อน เผื่อว่าวันหนึ่งจะได้รวบรวมมาขยายความเล่าเรื่องยาวๆกันในโอกาสต่อไปครับ
นภดล มณีวัต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น