พ่อผมเล่าให้ฟังว่า สมัยที่พ่อเป็นเด็ก ย่าก็เก็บสับปะรดตรงนี้ ให้พ่อใส่รถเข็นไปขายที่ตลาดท่าข้ามอยู่บ่อยๆ สมัยก่อนนั้นมันมีมากจริงๆเก็บทีนึงได้เป็นร้อยลูก ซึ่งก็น่าจะจริง เพราะขนาดเวลาผ่านมาจนถึงรุ่นผม ในวัยเด็ก ผมยังเดินขึ้นมาเก็บทีละเกือบยี่สิบลูกเอาลงไปให้ย่ากิน
ย่าผมกินสับปะรดกับข้าว เหมือนคนแก่ๆสมัยก่อนทั่วๆไป ผมเองก็เคยลองกินดูเหมือนกัน แต่ครั้งเดียวก็เลิก มันอร่อยสู้กินข้าวกับปลาเค็มของย่า ไม่ได้เลย ย่าจะบอกให้ผมเก็บลูกที่ กระรอกมันกินแหว่งๆไว้มาให้ย่า ย่าบอกว่าถ้าลูกไหนกระรอกมันกิน แสดงว่ามันหวาน
จะเป็นเพราะว่า ย่าจะเก็บลูกดีๆไว้ขายหรือว่ามันหวานจริงๆ ผมก็ไม่เคยพิสูจน์ ทำหน้าที่แค่เก็บมาตั้งไว้ให้ย่าแล้วก็ไปเล่นตามประสาเด็ก ดงสับปะรดแห่งนี้ยังมีของเล่นของพวกผมอยู่อีกอย่าง คือเก็บลูกเล็กๆขนาดประมาณกำปั้น หักหัวมันออก แล้วเอามาขว้างแล้วตีกับลำไม้ไผ่ที่ตัดมาพอดีมือ แบบเบสบอล ที่ในการ์ตูนสมัยนั้นกำลังดัง
สับปะรด พันธุ์นี้ ที่บ้านผมเรียกต่อๆกันมาว่าสับปะรดพุมเรียง ส่วนจะจริงแท้แค่ไหนผมก็ไม่ทราบ เพราะผมไปพุมเรียงบ่อยมากๆ ก็ไม่ค่อยได้เห็นสับปะรดที่นั่น อาจจะเป็นแค่ชื่อมันก็ได้ อย่างที่ลุงโอเพื่อนผมบอกว่า สับปะรดภูเก็ตตอนนี้ปลูกที่พังงาทั้งนั้น ผมก็สงสัยว่าแล้วยังไง ปลูกที่พังงาแล้วต้องเปลี่ยนชื่อเป็นสับปะรดพังงาหรือไง เห็นเงาะโรงเรียนยังไม่ได้มีแต่ที่นาสารเลย
ตอนนี้ที่บ้านผมก็ยังมีสับปะรด พันธุ์นี้อยู่อีกหลายกอ แต่ละกอก็ใหญ่พอสมควร สมัยก่อนเวลาจะปอกเปลือกเอามากิน หักหัวแหลมๆของมันโยนตรงไหนมันก็ขึ้นตรงนั้น จนมาถึงตอนนี้ถึงมันจะลดขนาดลง ไม่ได้เป็นดงเหมือนก่อน แต่มันก็เป็นกอใหญ่ๆอยู่หลายกอ
เดือนนี้ผมอยู่ในสวนแทบจะทั้งเดือน ตอนเย็นเวลาเดินกลับบ้าน ก็แวะหักกลับมาทุกวัน รวมๆกันก็หลายสิบลูก ไม่นับที่แกล้งปล่อยไว้ให้กระรอกมันกินอีก ถึงมันจะลูกไม่ใหญ่ แต่ก็หวานอร่อย อีกทั้งยังมีความหลังสืบทอดกันมาหลายรุ่น มันจึงอยู่ตรงนี้มายาวนาน ถึงแม้ว่าจะมีคนบอกว่าฟันทิ้งเถอะ แล้วปลูกพันธุ์ลูกใหญ่ๆแทน มันขายได้ราคา แต่ก็ไม่อาจทำให้สับปะรดพันธุ์นี้หายไปจากแถวๆบ้านผมได้เลย
ดังนั้นไม่ต้องห่วงครับว่ามันจะสูญพันธุ์ ที่บ้านผมปลูกสืบทอดกันมาตลอด เก็บลูกแล้วก็ฝังหัวมันต่อ เวลาสางๆกอก็แยกแขนงมันไปปลูกไว้ตามที่ว่างๆ เผลอแป๊บเดียวก็ได้กินแล้ว ช่วงนี้กำลังเป็นช่วงออกผล สับปะรดสุกทุกวัน ใครอยากชิมก็แวะมาที่บ้านได้นะครับ ช่วงนี้มีเยอะ เก็บไว้กินกันเอง ไม่ได้ขายครับ
ปล. ผมว่างอีกทีวันพุธหน้านะครับ วันศุกร์นี้จะไปหนองคาย เผื่อใครแวะมาแล้วไม่เจอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น