ตั้งแต่จำความได้มาจนอายุขึ้นเลขสี่ ผมจะเห็นเจ้าต้นพริกแบบนี้อยู่มากมายในสวนหลังบ้าน ปีนี้ขึ้นอยู่ตรงนี้ ปีต่อไปก็ขยับขยาย ออกไปเรื่อยๆแล้วแต่นกจะพาไปปลูกให้ตรงไหน ส่วนมันจะชื่ออย่างเป็นทางการว่าอะไรนั้น ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน เรียกมันว่า "ลูกเผ็ด" มาตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ มันก็ยังเผ็ดเหมือนเดิม
พวกเรามีหน้าที่แค่เว้นๆมันไว้เวลาเห็นมันงอกขึ้นมา อยากกินก็เก็บ ไม่กินก็ปล่อยมันไว้แบบนั้น ไม่เคยใส่ปุ๋ย ไม่เคยดูแลเป็นพิเศษ แต่มันก็ไม่ตาย ทนแล้ง ลูกดก จนบางครั้งถ้าต้องใช้เยอะๆ พ่อจะฟันทั้งต้นมาเด็ดที่บ้าน เพราะถ้ายืนเก็บอยู่ที่ต้น ยุงคงจะดูดเลือดหมดตัวแน่ๆ แต่หลังจากฟันต้นมา มันก็แตกกิ่งก้านออกมาใหม่ ไม่นานก็เก็บกินได้อีกแล้ว
มันเป็นพริกเม็ดเล็กๆที่กินอร่อยมาก ถ้าทำพริกน้ำปลาต้องใช้พริกแบบนี้ ถึงจะได้รสชาติดั้งเดิม ที่เคยกินมาตั้งแต่เด็ก ช่วงหลังๆมีพริกน้ำปลาสำเร็จรูปที่ใช้พริกเม็ดใหญ่ สีจางๆ ไม่ค่อยอร่อยนัก ดังนั้นเจ้าพริกพันธุ์นี้ จึงเป็นของที่ขาดไม่ได้เลยสำหรับบ้านผม
เคยมีคนที่เพาะพันธุ์ต้นกล้าไม้ขาย มาเห็น แล้วบอกว่า เก็บมาขายพี่เถอะ พี่จะเอาไปเพาะพันธุ์ขาย พี่ให้กิโลละสองร้อย ผมก็ปฎิเสธไป ไม่ใช่เพราะหวง แต่เพราะมันลูกเล็กกว่าจะได้ซักกิโล เก็บกันมือหงิกพอดี
ปีนี้ผมลองเก็บมาตาก มาลองเพาะพันธุ์เพื่อจะปลูกแบบจริงๆจังๆดูว่าจะรอดซักกี่ต้น ในความคิดของผม คิดว่าได้ซักสิบต้นก็เก็บกันเหนื่อยแล้ว แต่จะขยายพันธุ์ไว้กินเอง กลัวว่ามันจะหายไป แล้วสุดท้ายก็ต้องกินแต่พริกที่ปลูกจากเมล็ดพันธุ์สำเร็จรูปที่ไม่ค่อยถูกปากมากนัก
ออกพรรษาปีนี้จะมารายงานผลอีกทีครับ ว่าจะรอดซักกี่ต้น หรือปีหน้าต้องให้นกช่วยปลูก แล้วให้เทวดาดูแลให้เหมือนเดิม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น