แม่ของผมกับ "ผม"ของผม
"ถ้าผูกผม ไม่ต้องมากินข้าวที่บ้านนะลูก" นี่คือคำพูดของแม่ผมเมื่อซักสองสามวันที่แล้ว หลังจากที่แม่มาลูบหัวผมตอนที่ผมนั่งกินข้าวอยู่ที่บ้านแม่ แม่พูดยิ้มๆ แต่ผมก็เข้าใจดีว่าแม่ไม่ชอบให้ลูกของแม่ไว้ผมยาว ผมไม่ได้ตัด"ผม" มาหกเดือนแล้วจะด้วยสาเหตุอะไรก็ช่างมันเถอะครับ แต่ตอนนี้มันยาวประมาณคอซึ่งเมื่อก่อนผมก็เคยไว้ยาวกว่านี้ ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบอยู่ในกรอบของการบังคับใดๆมากนัก อยากจะทำอะไรก็ทำ บางครั้งผมไว้หนวดไว้เคราซะยาว จนพี่ปุก ฝ่ายบุคคลที่น่ารักในบริษัท แอบๆเหล่ จนต้องไปโกนก่อนเข้า ออฟฟิศ
ผมเคยคิดว่าก็มันเรื่องของผมนี่นาจะยาวจะสั้นก็เรื่องของผม ใครจะทำไม แต่รอบก่อนผมตัด"ผม" ก็เพราะว่าไม่อยากจะไว้ผมยาวเพราะการพนัน ก็ผมไปพนันกับพี่บ็อบ ไว้ว่าใครตัดผมก่อนต้องเสียเบียร์ลังนึง ผมก็เสียดายค่าเบียร์เลยไว้ผมยาวแต่สุดท้าย ผมก็ยอมซื้อเบียร์ให้พี่ค้าไปลังนึงแล้วก็ไปตัดผม ไม่ไหวมันรำคาญมากๆเลยครับ จนมาครั้งนี้จะเป็นเพราะอะไรก็ไม่ทราบผมถึงไม่ยอมไปหาช่างตัดผม อาจจะเป็นเพราะทะเลาะกับช่างตัดผมอย่างที่ป้าจุกจิกว่าไว้ก็ได้ครับ
แม่ของผมเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆที่สวยที่สุดในโลกของผม ผมยังจำภาพที่แม่ผมไปโรงพักไปหาผู้กำกับ แล้วบอกว่า "เด็กคนนี้เป็นลูกแม่ถ้ามีอะไรก็บอกมาได้เลย" หลังจากที่ผมไปสร้างวีรเวรไว้นิดหน่อย พูดถึงสมัยที่ผมยังวัยรุ่นผมมีเรื่องขึ้นโรงพักอยู่สองครั้ง สองอำเภอ แม่ไปเคลียร์ครั้งนึง พ่อไปเคลียร์ครั้งนึง จนผมสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นอีกแน่ๆในชีวิตนี้ แม่สอนผมมาตั้งแต่เด็กให้ แบ่งปันสิ่งต่างๆให้คนรอบข้าง บางครั้งผมก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมแม่ต้องให้คนอื่นด้วย จนผมโตขึ้นผมถึงเข้าใจ ทุกวันนี้ผมไปที่ไหนถ้าใครรู้ว่าผมเป็นลูกแม่หรือลูกพ่อ ผมจะได้รับไมตรีอย่างดียิ่ง ผมได้รู้ว่าพ่อกับแม่ของผมมีคนรักมากจริงๆ ชีวิตนี้ผมคงทำไม่ได้แม้เพียงเสี้ยวนึงของที่พ่อกับแม่ของผมทำไว้ แต่ผมก็ภูมิใจมากที่เป็นลูกของพ่อกับแม่
แม่ของผมมาจากครอบครัวชาวสวนจนๆ จากอำเภอฉวาง จังหวัดนครศรีธรรมราช เรียนจบปวช แล้วก็ทำงาน มีลูกคนโตคือผม แม่เป็นข้าราชการระดับล่างสุดของกระทรวงศึกษาธิการ แต่แม่ก็ไม่เคยท้อถอย แม่เรียน ปวส ภาคค่ำ ในตอนที่ผมเรียนประถม แล้วผมก็เห็นแม่เรียน ปริญญาตรี วันเสาร์ อาทิตย์ แม่สอนผมเสมอว่า คนทุกคนเกิดมาเหมือนกัน ออกมาจากท้องแม่เหมือนกัน สิ่งที่จะทำให้คนเราแตกต่างกันในทางโลกก็คือการศึกษา และสิ่งที่จะทำให้คนเราแตกต่างในทางธรรมก็คือ ความดี
ดังนั้นเมื่อแม่จบปริญญาตรี หน้าที่การงานของแม่ก็ก้าวหน้าไปมาก ประกอบกับการใช้ชีวิตที่ไม่ฟุ่มเฟือยของพ่อและแม่ ครอบครัวของผมจึงเป็นปึกแผ่นอย่างรวดเร็ว พ่อกับแม่ได้เป็นข้าราชการระดับหัวหน้างานกันทั้งคู่ แต่แม่ผมก็ไม่เคยหยุดที่จะหาความรู้ใส่ตัว แม่ผมเรียนปริญญาโท และจบปริญญาโทมานานหลายปีแล้ว และแม่ก็เป็นส่วนหนึ่งที่เป็นกำลังใจให้ผมเรียนจบออกมาจนได้ทำงานในบริษัทที่เป็นที่รู้จัก แม่เป็นกำลังใจให้ผมเสมอมาไม่ให้ท้อถอยหรือชิงลาออกจากบริษัทไปก่อนหน้านี้ สมัยที่ผมจบปริญญาตรี แต่ใช้วุฒิ ปวส ทำงาน แม่สอนให้ผมอดทน จนวันนี้ผมอยู่ในบริษัทนี้ด้วยตำแหน่ง วิศวกร มีเงินเดือนที่พอกินพอใช้ มีบ้านมีสวนยาง มีอะไรหลายๆอย่างที่พึงจะมี ผมบอกได้เลยครับว่าชีวิตนี้ผมได้เป็นแบบนี้เพราะผมเป็นลูกพ่อกับแม่
แม่เคยถามผมครั้งเดียวว่า "เลิกบุหรี่ได้มั้ย" ผมบอกว่าถ้าถึงเวลาเดี๋ยวจะเลิกเอง หลังจากนั้นแม่ผมก็ไม่ถามผมอีกเลยครับ มันจึงไม่แปลกที่ผมจะไม่รับปากใครทั้งนั้นว่าผมจะเลิกบุหรี่ ไม่ว่าสาวสวยคนนั้นจะเป็นใคร เพราะว่าอะไรก็ตามที่ผมให้แม่ผมไม่ได้ ก็จะไม่มีทางที่จะให้คนอื่นเช่นกัน
ผมซื้อสลากออมสินฝากแม่ไว้ทุกรอบ รอบละหมื่นบาทให้แม่ผมตรวจไปเรื่อยๆ พอครบกำหนดก็ให้แม่ไปขึ้นเงินมาใช้ บางครั้งก็ไม่เคยถูกเลย แต่รอบนี้แม่บอกผมว่า ถูกเลขท้ายมาสี่ครั้งแล้วได้ 600 บาท แสดงว่ารอบนี้ดวงดีขึ้นกว่ารอบก่อน แต่จะถูกหรือไม่ถูกพอครบกำหนดของสลากผมก็ยกให้แม่อยู่ดีละครับ
เคยมีคนถามแม่ว่าทำไมแม่ไม่ซื้อรถดีๆกว่านี้ แม่ก็บอกว่า รถคันเล็กๆแบบนี้ก็ดีแล้วแม่ตัวเล็กขับรถคันใหญ่คงไม่ไหว แม่ผมขับ Vios เกียร์ธรรมดา แต่แม่ซื้อเงินสด ด้วยเหตุผลที่ว่า ขี้เกียจมานั่งผ่อนอยู่ จะได้เอาหัวไปคิดเรื่องอื่น ถ้าซื้อรถแพงๆสี่ห้าปีก็ต้องขายเหมือนกันเก็บเงินไว้ทำอย่างอื่นดีกว่า
แม่ผมทำกับข้าวอร่อยมากๆ ผมเป็นคนที่อยู่ต่างจังหวัดบ่อย บ้านไม่ค่อยได้อยู่ซักเท่าไหร่ ต้องกินอาหารหลายที่หลายจังหวัด แต่ไม่เคยมีที่ไหน กินอร่อยเหมือนที่แม่ผมทำเลยครับ กิจวัตรประจำวันในวันหยุดของพ่อกับแม่ผมก็คือการเตรียมอาหารให้ลูกๆ พ่อจะไปตลาดตั้งแต่เช้า ไปนั่งกินกาแฟกับเพื่อนๆ เรื่องกินกาแฟกับเพื่อนๆตอนเช้านี่พ่อผมบอกว่า เราต้องไปคุยไปทักทายเพื่อนๆบ้าง พวกข้าราชการส่วนใหญ่ เวลามียศมีตำแหน่งมักจะลืมเพื่อน ติดในยศในตำแหน่ง เวลาเกษียณอายุแล้วมักจะไม่มีเพื่อน ตอนนี้เรายังทำงานเราก็ต้องไปหาเพื่อนหาพวกไว้บ้างมีอะไรจะช่วยเหลือกันได้ก็จะได้ช่วย เวลาเกษียณจะได้มีเพื่อน หลังจากกินกาแฟเสร็จพ่อจะซื้อกับข้าวกลับมา แล้วแม่ก็จะลงมือปรุงอาหาร แม่จะทำกับข้าวครั้งละมากๆ เพราะลูกแม่ทั้งสองคนกินมากจริงๆ ผมกินข้าวครั้งละเกือบครึ่งหม้อ ยิ่งน้องชายก็ยิ่งกินเยอะ แต่แม่ก็ดูเหมือนจะดีใจที่เจ้าลูกชายสองคนกินกับข้าวฝีมือแม่ได้มาก แม่บอกว่าเรื่องกิน กินไปเถอะมันจะกินได้เท่าไหร่ก็กินไป ยิ่งช่วงหลังๆน้องชายผมต้องไปอยู่ต่างอำเภอ นอนบ้านพักที่อำเภอทำให้เวลาวันเสาร์อาทิตย์ที่อยู่พร้อมหน้ากัน แม่จะมีเมนูพิเศษอยู่เรื่อยๆ แถมยังซื้อน้ำส้มมาแอบใส่ตู้เย็นที่บ้านผมครั้งละหลายๆแพ็คเสมอ
วันนี้ผมมีงานแค่ครึ่งวันตอนเช้า ตอนบ่ายเลยตรงไปร้านตัดผมทันที นั่งตัดผมไปนั่งคิดไปเรื่อยๆว่า นี่ใครเห็นต้องคิดว่าผมอกหักแน่ๆ ก็เห็นคนอกหักเค้าชอบตัดผมสั้นกันนี่นา แต่วันนี้ไม่ใช่เลยครับผมตัดผมด้วยใจที่เป็นสุข เย็นนี้แม่ต้องดีใจแน่ๆที่ลูกชายแม่เป็นผู้เป็นคนอีกครั้ง และก็ไม่ผิดหวังครับ แม่ตรงเข้ามากอดผมทันทีที่เห็น แม่ลูบหัวให้พร ผมได้เห็นรอยยิ้มของผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลก รอยยิ้มของผู้หญิงที่รักผมอย่างบริสุทธิ์ใจ รอยยิ้มของแม่ที่รักลูก รอยยิ้มที่หาคำพูดใดๆมาอธิบายไม่ได้ ผมรู้สึกอบอุ่นใจ ดีใจมากครับที่ทำให้แม่ผมมีความสุข
คืนนี้ผมกลับมานอนด้วยความสบายใจพร้อมกับความคิดที่ว่า "รู้แบบนี้ตัดผมตั้งนานแล้ว"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น