วันพุธที่ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

เอกลักษณ์ไทย

หลายๆวันมานี้ ท่านบรมครูวิเชียร คำเจริญ หรือครูลพ บุรีรัตน์ เป็นผู้ที่นำความสุขสดชื่นมาสู่ชีวิตผมเป็นอย่างมาก หลายๆวันที่ผมต้องเดินทางไกล ต้องทำอะไรๆที่มากมายเหลือเกิน แต่ในช่วงเวลาที่ดูเหมือนจะยาวนานในแต่ละวันที่น่าเบื่อของผมนั้น หมดไปกับเสียงเพลงของพี่ผึ้ง พุ่มพวง ดวงจันทร์ ที่กลั่นกรองออกมาจากความสามารถระดับศิลปินแห่งชาติ ของครูลพ บุรีรัตน์ อย่างเพลง ทรัพย์สินคนเก่า และตอนนี้ที่ผมฟังติดต่อกันหลายๆรอบก็จะเป็นเพลง "เอกลักษณ์ไทย" ครับ

เพลงนี้เนื้อหาใจความ คำร้องทำนอง เข้าไปถึงส่วนลึกของหัวใจผมเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะท่อนที่ว่า

"ไทยมิเคยเป็นทาส ให้ต่างชาติ มาคอยชี้เหนือชี้ใต้" มันเข้าไปสะกิดความรู้สึกส่วนลึกของ ตนไทยตัวเล็กๆคนหนึ่ง ที่มีนายจ้างส่วนใหญ่เป็นคนต่างชาติแบบผมเสียเหลือเกิน ฟังเพลงนี้แล้วรู้สึกภูมิใจในความเป็นไทยอย่างบอกไม่ถูก รู้สึก "รักในหลวง หวงประเทศ" ขึ้นมาอย่างเต็มกำลังทุกครั้งที่ได้ยิน ถ้ามีโอกาสผมอยากจะเข้าไปกราบท่านผู้ประพันธ์เพลงนี้ซักครั้ง กราบด้วยหัวใจที่เคารพและศรัทธาอย่างสูงสุด ที่ท่านได้สร้างสิ่งดีๆฝากไว้กับแผ่นดินไทยอย่างมากมายเหลือคณานับ

เพลงที่มีคุณค่าเหล่านี้สมควรเป็นอย่างยิ่งที่เราจะช่วยกันเผยแพร่ออกสู่วงกว้าง โดยไม่ต้องไปคำนึงถึงเรื่องผลประโยชน์ว่า ตอนนี้ใครเป็นผู้ขับร้องเมื่อเปิดแล้ว แผ่นของใครจะขายได้ หรือ เพลงของใครจะถูก Down Load เพราะถ้าเรามองในแง่ของความสร้างสรรค์และประโยชน์ในการปลูกฝังความเป็นไทย รักในหลวงหวงประเทศแล้วนั้น เพลงของ ครูลพ เป็นเพลงที่น่าจะเอามารวบรวมแล้วทำออกมาเป็นแผ่นมากกว่าเพลง รักชาติ ต่างๆที่ปั๊มกันออกมามากมายในตอนนี้เสียอีก แต่ก็ไม่ได้ว่าที่ทำอยู่มันไม่ดีนะครับ เพียงแต่ว่าถ้าเรากลับไปหาผลงานเก่าๆของครูลพ มาฟังกัน จะเห็นได้ว่า เพลงที่ครูลพ แต่ง มีเพลงที่เกี่ยวกับประเทศชาติ บ้านเมือง แลความสวยงามของชนบท ที่จะทำให้คนฟังรู้สึกรักในความเป็นไทยมากมายเหลือเกิน มากจนผมคิดว่า ถ้าทำอัลบั้มรวมเพลงแนวนี้ของครูลพ คงต้องทำกันหลายๆอัลบั้มเลยทีเดียว

คนเรานี่ก็แปลกนะครับ บางครั้งบางเวลาเราฟังเพลงนี้แล้วเรารู้สึกแบบนี้ แต่พออีกช่วงเวลาหนึ่งเราอาจจะรู้สึกไปอีกแบบก็ได้ นี่คือเสน่ห์ของศิลปะเชิงดนตรี กวี บทเพลง อย่างแท้จริง แต่ความรู้สึกนี้ไม่เคยแปรเปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อยในยามที่ได้ฟังเพลงของครูลพ ไม่ว่าจะเป็นในแบบดั้งเดิม ที่พี่ผึ้งขับร้องไว้ หรือ แบบฉบับ ของ รัชนก ศรีโลพันธุ์ ที่ขับร้องได้ดีไม่แพ้กัน ผมชอบทั้งสองคนเลยครับ เสียงร้องเข้ากับบทเพลงที่ต้องการสื่อสาร ฟังกี่ครั้งมันก็ไม่ขัดหู ขัดใจ ขัดความรู้สึก ขอชื่นชมทุกท่านที่มีส่วนร่วมกับเพลงนี้ในส่วนที่เป็นผลงานของรัชนก ด้วยนะครับ ทั้งคนเลือกเพลง เลือกนักร้อง รวมทั้งคนเรียบเรียงดนตรี ในอัลบั้ม ดวงจันทร์กลางดวงใจ มันเป็นส่วนผสมที่ลงตัวมากมาย ไม่มาก ไม่น้อยจนเกินไป เป็นเพลงที่น่ารักมากมาย ฟังไปยิ้มไปจริงๆ

ขอบคุณอีกครั้งครับสำหรับผลงานดีๆชิ้นนี้ และจะอดไม่ได้กับการที่จะยกข้อความหรือคำพูดที่ตรงกันข้ามกับเรื่องราวทั้งหมดที่เกี่ยวกับเพลงนี้ให้กับเพลง เห็นหมีหนูไหม เพลงนรก ที่ไม่มีอะไรที่จะสมควรเรียกว่าเพลงเลยครับ ฟังเพลงเอกลักษณ์ไทยที่ขับร้องโดยรัชนก ศรีโลพันธุ์ แล้วจะรู้ว่า เพลงที่ดี นั้นเป็นอย่างไร

การแต่งเพลงร้องเพลงฟังเพลง ก็เหมือนการสร้างวัตถุมงคลนั่นละครับ เจตนาดี วัตถุประสงค์ดี อาจารย์ที่ปลุกเสกเป็นพระดี วัตถุมงคลก็ขลัง และศักดิ์สิทธิ์ แต่ถ้าเจตนาไม่ดี คนสร้างเลว คนปลุกเสกเป็นอลัชชี แล้วแบบนี้วัตถุมงคลจะขลังได้อย่างไร

เพลงก็เหมือนกันครับ เห็นหมีหนูไหม ถ้าใครคิดว่าเพลงนี้มีเจตนาดีแล้วละก็แสดงว่าท่านมีความสามารถที่เข้าร่วมงานกับทางภาครัฐในเรื่องการเจรจาปรองดองได้ครับลองไปติดต่อดูท่านอาจจะได้งานทำก็ได้ครับ และในเมื่อเจตนาไม่ดี วัตถุประสงค์ก็ต้องไม่ดีด้วย คือ หวังจะออกมาขายอย่างเดียว ไม่ได้เน้นถึงคุณภาพ แถมคนร้องก็ไม่ใช่ว่าเสียงจะดีมากมาย เมื่อครบองค์ประกอบ เจตนาไม่ดี วัตถุประสงค์ไม่ดี คนสร้างไม่ดี แล้วแบบนี้ จะไปฟังมันทำไม

คือถ้าคิดว่าสนุกๆ ก็เอาไว้ฟังกันเองที่บ้านหรือเฉพาะกลุ่มก็ได้ครับ ไม่ต้องเอามาใส่ไว้ในที่สาธารณะแล้วให้หน้าม้ามาชมกันเอง

เปลี่ยนเรื่องดีกว่าครับ เพราะ หมี ไม่มีในเอกลักษณ์ไทยครับ มาฟังเพลงให้สบายใจกันดีกว่าครับ ผมแค่อยากจะบอกว่า ถ้าใครฟังเพลงนี้แล้วมีความรู้สึก คล้อยตามบ้างแม้แต่เพียงเล็กน้อย ก็จะเข้าใจครับว่าทำไมช่วงนี้ผมเกลียดหมี และนักร้องสองคนนั้นรวมทั้งค่ายเพลงที่ทำเพลงแบบนั้นออกมาเสียเหลือเกิน

ฟังเพลงได้ที่ http://www.bunnarak.com/index.php?topic=272.0

เอกลักษณ์ไทย - รัชนก ศรีโลพันธุ์

หลายร้อยปีดีดักเอกลักษณ์ คนไทยทราบไปทั้งโลก
รอยยิ้มบนหน้า เหมือนหนึ่งว่า มิมีทุกข์โศก คนไทยเหมือนคนมีโชค ถูกโฉลกโลกทุกสมัย

เคารพคน สูงกว่า แหละศรัทธา ในครูผู้เคยสอนให้
ไม่ทิ้งพ่อแม่ เลี้ยงดูแลให้แกชื่นใจ สิบนิ้วน้อม พนมไหว้ เคารพผู้ใหญ่ เป็นอาจิณ

รักในหลวง ห่วงประเทศอยู่ไม่จาง ประเทศไทยตั้งแต่สร้าง มิเคยว่าง พระเจ้าแผ่นดิน
เอกลักษณ์นี้ ฟ้าประจักษ์และโลกได้ยิน ว่าไทยในทั้งธานินทร์ พระเจ้าแผ่นดิน คือหัวใจ

ไทยมิเคยเป็นทาส ให้ต่างชาติ มาคอยชี้เหนือชี้ใต้ เอกลักษณ์หนึ่ง ซึ้งอยู่ในหัวใจคนไทย
เรามีวัดงามไกลใกล้ มีพระสอนให้ เราทำดี

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น