บันทึกของเมื่อวาน 18 กุมภาพันธ์ 2560
วันนี้วันเสาร์ ... แล้วไงละ ชีวิตแต่ละวันแทบจะไม่แตกต่างกันเลย บางครั้งลืม จำไม่ได้ว่าวันนี้วันอะไร ตื่นมาช่วงเช้าๆเดินดูนก หลังบ้าน ฟ้าเริ่มใส แดดจ้า หน้าบ้านเริ่มมีนกมามากขึ้น
เจอเหยี่ยวตัวใหญ่ บินอยู่ในสวน เก็บขนมันมาอันนึง นกอย่างอื่นเริ่มมีมากขึ้น ส่งเสียงร้องท้าทาย ให้หยิบกล้องมาถ่ายรูปพวกมัน
ปีนี้แมงปอลายเสือมีมาก มันเป็นบางปีจริงๆ ปีที่แล้วตัวปีกแดงๆจะมาก ปีนี้ลายเสือมาก บางปีจะเป็นไอ้หัวโตๆจะมาก ก็คงจะคล้ายๆกับปลากัดป่าสมัยก่อน บางปีสีแดงจะมาก บางปีสีเขียวจะมาก ธรรมชาติมีอะไรให้เราแปลกใจเสมอ
เก็บหมากได้นิดหน่อย ปลูกมะพร้าวแกงไปอีกแปดต้น มีพื้นที่เหลือแค่นั้น ค่อยๆทำไปทีละนิด แก่แล้ว เรี่ยวแรงไม่ค่อยดี วันนี้พี่สิทธิ์ โทรมาจะเอาต้นพลับพลึงมาให้ แต่ไม่ว่างจะออกไปข้างนอกพอดี เลยฝากไว้ก่อนค่อยเข้าไปเอาพร้อมต้นทุเรียนน้ำของพี่หมู
ตัดหญ้าได้ไม่มาก กิ่งไม้หักตกอยู่เยอะ ต้องเก็บก่อน เลยเหวี่ยงขอบๆไปก่อน พรุ่งนี้จะเข้าไปเก็บก่อนจะตัดให้เสร็จ
ช่วงบ่ายไปสนามกีฬา วันนี้คนเยอะ มีแข่งฟุตบอล คนวุ่นวายเกิน รู้สึกว่ารถแม่ค้าขายของจะมากกว่ารถคนดู กินข้าวไข่เจียวในสนามกีฬาแล้วออกมาริมน้ำตาปี ซื้อผัดไทกลับบ้าน วันนี้ไม่ได้เดินมากมาย รู้สึกว่าคนเยอะเกินไป อึดอัด วุ่นวาย
เพิ่งเห็นว่ามีดนตรีในสวน ในตลาดนัดด้วย มองผ่านๆเห็นพี่อ๊อดตีกลองอยู่ ส่วนนักดนตรีคนอื่นไม่แน่ใจ เพลงดี นักร้องดี นักดนตรีฝีมือดี แต่ซาวด์ไม่ดีเท่าไหร่ เลยตัดสินใจกลับบ้านดีกว่า
กลับถึงบ้าน สวดมนต์ย่อๆ อยู่ๆก็หลับไปเฉยๆ ฝันเป็นเรื่องเป็นราว สะดุ้งตื่น เพิ่งหลับไปชั่วโมงเดียวเอง นานหลายปีแล้วที่ไม่เคยฝัน หลับรวดเดียวจนเช้าทุกคืน
คืนนี้ฝันแปลกๆ ตื่นมายังจำได้อยู่เลย อาจจะเพราะกินมาก นอนมาก เลยคิดมาก ต้องรอดูว่าถ้าฝันเหมือนเดิมอีกซักสี่สิบห้าคืนติดๆกัน ค่อยเชื่อว่าเป็นเรื่องจริง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น