วันจันทร์ที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

บันทึกของเมื่อวาน 21 กุมภาพันธ์ 2560

บันทึกของเมื่อวาน 21 กุมภาพันธ์ 2560

วันนี้ทั้งวันเพิ่งจะว่างได้นั่งกดโทรศัพท์บันทึกความทรงจำของเมื่อวาน อย่างที่เคยบอกไป ตั้งแต่กลางเดือนมกราคม จนถึงวันนี้ ยังไม่ได้หยุดพักมากนัก และไม่ได้เปิดคอมเลย รู้สึกว่าแต่ละวันมันผ่านไปเร็วเหลือเกิน

วันนี้ตื่นเช้ามาก ตื่นตั้งแต่ตีสี่ครึ่ง ไม่รู้ว่าตื่นมาทำไมเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้รีบลุกไปไหน นอนบิดไปบิดมาจนสว่าง แล้วออกเดินไปหลังบ้าน ดูต้นไม้ ดูนก เจอเหยี่ยวตัวใหญ่อีกแล้ว เก็บขนมาเป็นที่ระลึกหนึ่งอัน

วันนี้ลุยตัดหญ้าต่อไปเรื่อยๆ ด้านหน้าเหลือเฉพาะตรงนี้แล้ว มีไม้ไผ่ต้องฟันออกอีกสองกอ ตัดหญ้าไปเรื่อยๆ จนเกือบเที่ยง ขึ้นไปเอามะพร้าวอ่อนลงมาหนึ่งทลาย เอามากินตอนเหนื่อยๆ สดชื่นดีนักแล

เดินบุกหญ้าเข้าไปเจอตาน้ำ ที่ผุดขึ้นมา เลยทำทางน้ำให้ไหลลงบ่อใหญ่ไว้ก่อน ตัดหญ้าขึ้นมาถึงตรงนี้ค่อยหาทางบริหารจัดการน้ำอีกที

ขณะที่จะเดินกลับลงมา ได้ยินเสียงใบไม้แห้งขยับๆ มีเสียงเหมือนมีตัวอะไรอยู่ตรงนั้น เดินเข้าไปดู เห็นพี่เห่าตัวขนาดด้ามพร้า ติดตาข่ายที่เคยเอามากั้นคอกไก่อยู่

พี่เขาดิ้นไปมา หาทางออกจากตาข่าย แต่คงจะดิ้นจนหมดแรงแล้ว เลยลงมาด้านล่าง ตัดไม้ไผ่ ยาวประมาณสองเมตรมาสองลำ ค่อยๆดึงตาข่ายให้ถ่างออก พี่เห่าก็ค่อยๆเลื้อยออกไป

ขณะที่ช่วยแกะออก เวลาปลายไม้ไปโดน พี่เห่าก็ขู่ ไม่ได้เป็นเสียง ฟ่อๆ แบบในหนังสือเรียนหรอก เสียงมันคล้ายๆ แมวเวลาคำรามในคอมากกว่า

พอหลุดออกไปได้ ผมยังไม่แน่ใจว่า จะไปติดตรงไหนอีกหรือเปล่า ลองเอาไม้แตะๆไปที่ตัว ปรากฏว่าพี่เขาหันกลับมาแผ่แม่เบี้ย โชว์ความสวยงามให้เห็น แสดงว่าหลุดออกมาหมดแล้ว

บอกลากัน ขอให้โชคดี ต่างคนต่างอยู่ บ้านผมไม่ให้ทำร้ายงู และงูไม่เคยทำร้ายใคร ตั้งแต่สมัยปู่ย่า มาอยู่ที่นี่ จนรุ่นผมเป็นรุ่นที่สาม เราต่างคนต่างอยู่กันมานาน อันนี้เป็นความเชื่อส่วนตัว ส่วนครอบครัว เราต้องไหว้พ่อตาเจ้าที่ ทุกปี โดยมีความเชื่อว่า พ่อตาเป็นงูใหญ่ หรืองูทวดที่รักษาพื้นที่ตรงนี้

เวลาหน้าแล้ง จะปล่อยหญ้าให้รก เข้าหน้าฝนเริ่มตัดหญ้า ก็จะค่อยๆ ขอคืนพื้นที่ไปเรื่อยๆ ให้เขามีเวลาย้ายที่อยู่ เป็นแบบนี้ทุกปี และถ้าจำกันได้ ผมจะถ่ายรูปงูมาให้ดูอยู่ทุกปีเช่นกัน

ลงมาจะตัดหญ้าต่อ เหลือที่เป็นกอสัปรด ที่เห็นคราบงูเมื่อวาน วันนี้ว่าจะตัดให้เสร็จ สตาร์ทเครื่อง เดินเข้าไปพอถึงตรงนั้น เครื่องตัดหญ้าแกนหัก ต้องหยุด ... สงสัยเขายังไม่ไป อันนี้ผมคิดเองในใจ

บ่ายสอง กลับลงมาพักผ่อน ออกไปตลาดซื้อหมูมาหมัก หอย ลูกชิ้น ผัก มาทำหมูย่างกินกับพ่อและแม่ กินอิ่ม ง่วงนอน วันนี้เลยเข้านอนเร็ว แต่กว่าจะหลับก็ห้าทุ่มกว่าๆ เล่นเฟซ คุยไลน์ ไปตามประสาผู้บ่าวไทบ้าน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกที ยังมีอะไรให้ทำอีกมากมาย

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น