บันทึกของเมื่อวาน 10 มกราคม 2560
ตื่นเช้ามาตอนสายๆ ... แปดโมงกว่าๆ รีบอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว นัดพ่อไว้ว่าจะพาไปเยี่ยมเพื่อนรักของพ่อที่ภูเก็ต กดน้ำร้อนรอไว้ขณะที่อาบน้ำ ออกมาชงกาแฟ กินรีบๆ ประคองพอไม่ให้ปากพอง เสร็จแล้วรีบออกไปรับพ่อที่บ้าน
พ่อนัดเพื่อนไว้ที่ภูเก็ต ครั้งนี้ไปแบบเร่งรีบ แต่ไม่รีบร้อน ผมขับรถใช้ความเร็วไม่เกินร้อย ขับไป ชมสองข้างทางไปเรื่อยๆ แวะกินข้าวเที่ยงที่พังงา ก่อนจะเข้าไปที่บ้านเพื่อนพ่อ ในเมืองภูเก็ต
บ้านเพื่อนพ่อมีที่พักแยกเป็นห้อง แบบโรงแรม รีสอร์ททั่วไป มีห้องว่างให้ผมได้พักห้องนึงด้วย มีบ่อเลี้ยงปลา พอให้เพลิดเพลิน แต่ผมเหนื่อยเกินกว่าจะ เดินชม เพราะเมื่อคืนนอนเกือบตีสองแล้ว เอาใจช่วย น้องชายที่ทำขบวน 174 ไปเจอน้ำท่วมทางที่สถานีบางสะพานใหญ่
ปล่อยให้พ่อนั่งคุยกับเพื่อนที่บ้าน ผมออกไปทำธุระข้างนอก ไปดูเรื่องกล้องถ่ายรูปให้เพื่อน แดดร้อนมาก เพื่อนบอกว่าฝนเพิ่งหยุดตกเมื่อวานนี้เอง ล้างเซนเซอร์ให้ แต่ยังไม่หายเลยแนะนำให้ส่งศูนย์แคนนอน แล้วกลับมาที่บ้านเพื่อนพ่ออีกที
กลับมา เปิดห้อง เอนหลังได้แป๊บนึง ยังไม่ทันหลับ พ่อมาเรียกบอกว่า เจ้าบ้านจะพาไปกินข้าว ขับรถออกไปอีกครั้ง ไปนั่งกินอาหารทะเลที่ อ่าวฉลอง เพื่อนพ่อซื้อ ดับเบิ้ล แบล็ค มาอีกขวด ผมรับหน้าที่มนุษย์ปีชง ชงตลอดงาน
เหล้าหมดไปครึ่งขวดก็เดินทางกลับ เอาน้ำแข็งที่ซื้อจากซุปเปอร์ ชีพ ตอนขาไป กลับมาตั้งวงกันต่อที่บ้าน ผมปล่อยให้รุ่นใหญ่นั่งกิน นั่งคุยกันไปก่อน เวลาสามทุ่มกว่าๆ ผมก็ขอตัวออกมาทำภาระกิจด้านนอกอีกครั้ง
ภาระกิจสำคัญ ที่ตั้งใจมาคือ ตียิม เทรนยิม โปเกม่อนในเมืองภูเก็ต ซื่งทำได้ถึงสิบยิม แต่พอกลับถึงห้องตอนเที่ยงคืนกว่าโดนตีตายกลับมา สองตัว และในตอนเช้าอีกตัว แต่ก็ถือว่าประสบความสำเร็จตามที่ตั้งใจ
เมืองภูเก็ตเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ถ้าเทียบกับเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ที่ผมมาทำงานอยู่ที่นี่ แต่ก็ยังมีมุมที่สวยงามเสมอ เพียงแต่ว่า ครั้งนี้ผมเหนื่อยเกินกว่าจะเปิดกระเป๋ากล้อง หยิบกล้องออกมาบันทึกภาพ
คืนนี้สวดมนต์ ไหว้พระเหมือนเดิม เพิ่มเจ้าที่ เจ้าทาง สิ่งศักดิ์สิทธิ์ในพื้นที่ ก่อนนอน พอไหว้พระติดๆกันทุกคืน เริ่มจะกลายเป็นความเคยชิน พอจะหลับ ใจจะคิดถึงบทสวดมนต์ไปเอง เมื่อคืนนอนหลับประมาณไปตอน ตีหนึ่งกว่าๆ
ในรอบสี่สิบแปดชั่วโมง ที่ผ่านมา ผมเพิ่งหลับไม่ถึงสิบชั่วโมงเท่านั้นเอง แต่ก็ไม่รู้สึกเหนื่อยมากนัก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น