บันทึกของเมื่อวาน 14 มกราคม 2560
วันนี้เป็นวันเด็ก วันที่ให้ความสำคัญกับเด็กและเยาวชน ตื่นเช้าสบายๆ กินกาแฟ นั่งเล่นหน้าบ้าน กะว่าซักสิบโมงจะออกไปกองบิน 7 ไปถ่ายภาพเครื่องบิน เหมือนทุกๆปี
เก้าโมงกว่าๆได้ข่าวร้าย กริฟเพ่น ตกที่หาดใหญ่ ปีที่แล้วผมยังถ่ายภาพอยู่เลย ใจหาย ไม่อยากจะออกไปดู ขนาดผมเป็นแค่ผู้ชม เป็นประชาชน ยังใจหาย แล้วพวกนักบินที่เป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้อง ของนักบินที่เสียชีวิตจะรู้สึกเสียใจขนาดไหน
ต่อมา ทางกองทัพขอความร่วมมือ งดแชร์ภาพ เหตุการณ์เพื่อไม่ให้กระทบจิตใจของญาติผู้เสียชีวิต แต่ก็มี หลายคนออกมาแสดงความเก๋า บอกว่าทำไม กลัวอะไร แบบนี้สิต้องแชร์ให้ได้รู้กัน จะช่วยกันปิดความผิดเหรอ และอีกมากมาย
เห็นต่าง ได้เถียง ได้ค้าน แล้วเท่ ... ว่างั้นเถอะ
ผมไม่รู้ว่าทั่วประเทศ มีนักบินที่กำลังจะบินขึ้นโชว์ อีกกี่ลำ มีงานวันเด็ก ที่จัดอยู่กี่แห่ง ความฝันของเด็ก ความสุขของเด็ก ความรู้สึกของคนที่กำลังทำงานให้ความสุข ให้ความฝันของเด็ก ต้องสะดุดลง กับ คลิป ภาพ วนไป วนมา ตอกย้ำ ไปเรื่อยๆ
แล้วถ้าเขาเป็นกังวล จิตใจไม่สงบ มีแต่ข่าวพวกนี้ วนไปวนมา แล้วเขาจะมีความสุขอยู่ได้อย่างไร แล้วเขาจะมอบความสุขให้เด็กได้อย่างไร "ไม่อยากดูก็อย่าเปิดสิ ทำงานอย่าใช้มือถือสิ" สารพัดเหตุผล ที่เอามาอ้าง
ฟรวย ... ประเทศไทย ไม่ต้องรู้ทุกเรื่องก็ได้
ทำไม ... ใครๆก็ทำกัน
โชคดีที่เพื่อนในเฟซผม ไม่มีแบบนั้น หรือมีแต่อาจจะไม่เห็น เคยมีหลายครั้งที่เจอแบบนี้ ผมบล็อกไปแล้ว เข้ามาเขียนคอมเมนท์ แบบกวนตีน ไอ้นั่นเลว กูเก่ง สุดท้ายผมก็บล็อกแม่ง ที่สำคัญคือ ... ไอ้นั่นเป็นพระ
เปลี่ยนแผน กินข้าว พ่อมานอนเล่นที่บ้าน พี่เขียวมาเยี่ยมพ่อ นั่งคุยพักใหญ่ ตอนแรกว่าจะตัดหญ้าต่อ แต่เปลี่ยนใจ มาขุดทางน้ำอีกครั้ง ถึงฝนจะหยุดตกมาหลายวันแต่น้ำในดินยังมากอยู่ ต้องเร่งระบายน้ำเก่า เพราะเห็นว่า น้ำใหม่จะมาอีกแล้ว
ขุดดินวันนี้ รู้สึกได้ว่าแดดร้อนมาก ร้อนจนแสบหน้า เสร็จแล้ว นอนพัก ตื่นมาเกือบๆห้าโมงเย็น ออกไปรับของบริจาคให้คนบนดอย ที่บ้านพี่หมู สัญญา ในตัวเมืองบ้านดอน นั่งคุยกัน เดินชมสวน ชมต้นไม้ อยู่นานมาก ตามประสาคนที่ไม่ได้เจอกันนาน ออกมาแวะซื้อข้าว กลับมานอนดูอาร์เซนอล ไหว้พระ นอนหลับยาวเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น