เจ้าเหมียว

เจ้าเหมียว เป็นลูกแมวที่หลงมาจากไหนก็ไม่รู้ มาอาศัยอยู่หลังบ้านเมื่อหลายปีก่อน เจ้าเหมียวจะแอบเข้ามาหาของกินในบ้านอยู่เสมอ เวลาที่เราเผลอ แต่ก็ไม่ค่อยได้กินอะไรมากนัก เพราะช่วงที่เจอเจ้าเหมียว เราเองก็ยังไม่มีอะไรกินมากมาย

เจ้าเหมียวเอาตัวรอด ด้วยการกินอาหารปลาที่อยู่หน้าบ้าน มีกินบ้าง อดบ้างไปตามเรื่องตามราว เราไปติดต่อหลวงพี่ที่วัดในเมือง ว่าจะเอาเจ้าเหมียวไปให้หลวงพี่ช่วยเลี้ยง เพราะอยู่บ้านเรามันจะอดตายเปล่าๆ

แต่เราก็ยุ่งๆกับงานจนลืม และมาเห็นอีกทีเจ้าเหมียวก็ท้องเสียแล้ว เลยต้องตัดสินใจที่จะเลี้ยงไว้เอง หาที่นอน หาอาหารให้มันกิน หาวิธีเลี้ยงลูกแมว จากอินเตอร์เนต จนพวกมันรอดชีวิตกันมาจนได้

หลายปีก่อน ในช่วงที่ชีวิตเราถึงจุดที่ลำบากมากๆ เงินหมุนไม่ทัน วันทั้งวันกินข้าวมื้อเดียว ทั้งบ้านเหลือไข่สองฟองแบ่งกันกิน เราจำได้ว่า เงินสด 500 บาทสุดท้ายในบ้าน เราเอาใส่ซองช่วยงานแต่งงานเพื่อนไป ช่วงนั้นไม่มีเงินเติมน้ำมันไปร่วมงานด้วยซ้ำ

เรายืมเงินเพื่อนๆส่งค่างวดรถอยู่สองเดือน ไม่สามารถออกไปไหนได้ อยู่แต่บ้าน ชีวิตตอนนั้น เป็นช่วงที่กลืนไม่เข้า คายไม่ออก อยู่ตรงกลางระหว่างคำว่า ถอย ยอมแพ้ หรือจะสู้ต่อ

ชีวิตช่วงนั้นก็มีแต่เจ้าเหมียว ที่มานอนอยู่ใกล้ๆ มาสอนอะไรหลายอย่าง สอนให้ดูตัวอย่างมัน ลำบากแค่ไหนก็ต้องอดทนเพื่อมีชีวิตอยู่ เรานั่งมองเจ้าเหมียว เดินไปเดินมา มองมันมีความสุขกับการนอนนิ่งๆ การกินง่ายๆ

การใช้ชีวิตของแมวสอนให้เราเข้าใจคำว่าชีวิตมากขึ้น ทำให้เราลุกขึ้นสู้อีกครั้ง การมีชีวิตของเจ้าเหมียว เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เราเป็นเราทุกวันนี้ ชีวิตเจ้าเหมียวมีบุญคุณกับเรามาก

ชีวิตหลังจากนั้น เราก็ผ่านร้อน ผ่านหนาว ผ่านผู้คนมากมาย หลากหลายเรื่องราว คนดี คนเลว เพื่อนดีๆ เพื่อนเหี้ยๆ เราก็ผ่านมามากมาย จนมาถึงจุดนี้ จุดที่ดูคล้ายๆคนไม่มีสาระอะไร แต่จริงๆแล้ว ชีวิตเราเหนื่อยมามากจริงๆ กว่าจะมาถึงวันนี้

เจ้าเหมียวจากเราไปหลายปีแล้ว แต่ก็มีลูกๆหลานๆ เชื้อสายของเจ้าเหมียว ฝากไว้ให้เราเลี้ยงอยู่ในตอนนี้ ห้าตัว รวมกับเจ้าหลง แมวที่เก็บมาจากนครศรีธรรมราช และเจ้าผอม แมวที่เจ็บมาจากไหนก็ไม่รู้ อดข้าวมาจนผอมเห็นกระดูก แล้วมาอาศัยอยู่ด้วย เราก็ให้อาหารกิน จนตอนนี้ร่างกายอ้วนเป็นปกติแล้ว รวมทั้งหมดเป็นเจ็ดตัว

ทุกวันนี้เมื่อเราเห็นแมว เราจะคิดถึงเจ้าเหมียว แมวที่เป็นเหมือนครู ผู้ชี้แนวทางชีวิต เราจะรักแมวทุกตัว เพราะเป็นเหมือนตัวแทนของเจ้าเหมียว แมวที่ทำให้เราได้มีวันนี้ วันที่ชีวิตเริ่มสงบ และมีความสุขกับสิ่งที่มี

จนบางครั้งแอบนั่งคิดคนเดียวว่า เวลาที่ได้รู้จักกับคนบางคน ที่เราเคยยื่นมือช่วยเขา แต่พอถึงเวลาที่เราจะจมน้ำ เขากลับเอาส้นตีนถีบหน้าเรา ถ้าย้อนกลับไปได้ จะไม่คบมันหรอก เอาเวลาไปเลี้ยงหมา เลี้ยงแมว น่าจะดีกว่าเยอะ