บันทึกของเมื่อวาน 19 มกราคม 2560
ตื่นตั้งแต่ตีสามกว่าๆ เตรียมตัวเดินทางไปบนดอย ออกจากโรงแรมในเมืองแม่สะเรียงไปที่วัดห้วยสิงห์ ถึงวัดตีสี่กว่า เจ้าแสงชงกาแฟให้ กำลังจะกิน แต่ต้องไปรับคณะจากกรุงเทพที่นอนในโรงเรียนก่อน
กลับมาลืมกินกาแฟ มาเห็นอีกทีเย็นหมดแล้วเลยซดรวดเดียวหมดแก้ว แล้วต่อด้วยข้าวต้ม ข้าวต้มเช้านี้พี่ตู่ อดีตเจ้าหน้าที่ป่าไม้ ทำมาให้ แกบอกว่าโยมแม่ทำเอง
พี่ตู่จะเรียกภรรยาของแกว่าโยมแม่ ตอนมาแรกๆก็ยังคิดว่าเป็นแม่ของแกจริงๆ แต่พอเจอกันเมื่อครั้งก่อนถึงได้รู้ว่า เป็น โยมแม่ทูลหัวของแกนี่เอง
มีลูกๆนักเรียนจากโรงเรียนห้วยสิงห์มาตักข้าวให้ มาเก็บจานล้างจานให้ด้วย น่ารักมากและนักเรียนทั้งหกคนนี้จะขึ้นไปบนดอยกับเราด้วย
พี่เล็ก พี่นก พี่ฉัตร พี่มิตร น้องพรามและทีมงานที่เดินทางมาจากกรุงเทพ มาถึงก็ขนของลง จัดของอีกที กินข้าวต้มแล้วออกเดินทางกันเลย นั่งคุยกันไปกับพรามหลังรถ แวะจุดชมวิว ขึ้นไปแจกของที่ดอยปู่ทา แล้วกลับลงมาที่กลอเซโล
เจอคณะครูที่กลอเซโล ครูเชษฐ ครูพิมพ์ ครูสมนึก ครูส้ม และอีกสอง สามคน ที่จำชื่อไม่ได้ เอาของฝากครูสมนึกไปกลมนึง แล้วมานั่งคุยกับเด็กๆ ช่วยกันขนของไปเก็บในห้องเก็บของ ... ที่นี่เหมือนบ้านของเราอีกแห่งนึงไปแล้ว
ครูสมนึกดูจะภูมิใจกับโรงครัวแห่งใหม่มาก ชวนผมลงไปดูอีกรอบ แว่วๆว่า หลวงเบนซ์ มอบเงินซื้อกระเบื้องปูพื้นให้อีก
โรงครัวแห่งนี้ พระอาจารย์นิวัฒน์ วัดม่อนฤาษี สนับสนุนแผ่นเมทัลชีท มุงหลังคา ส่วนค่าก่อสร้างได้จากเงินบริจาคผ่านทางหลวงเปี๊ยก หรือพระอาจารย์วาโย ที่จ่ายค่าวัสดุก่อสร้างไปแล้ว 40000 บาท
วันนี้คณะที่ขึ้นมาจะนอนกันที่นี่ ส่วนพวกผมและเด็กๆจากห้วยสิงห์อีกสามคนจะลงกลับไปด้านล่าง ผมเดินทางกลับก่อน เพราะมีภาระกิจมากมายรออยู่ทางบ้าน
เจ้าแสงไม่ได้ลงมาด้วย หลวงเปี๊ยกขอให้อยู่ช่วยงานด้านบนก่อน แล้วจะไปบอกครูบาเสรีให้เอง พวกเราเลยลงกันมาก่อนกับรถที่ลงมาขนของ เพื่อขึ้นไปดอยแม่ตอละในวันพรุ่งนี้
ออกจากแม่สะเรียง ฮอด แวะกินมื้อเย็นที่ลำพูน ตอนแรกที่ผ่านร้านนี้ว่าจะแวะเข้าไปดูเฉยๆ เพราะร้านอยู่ลึกเข้าไปด้านใน แต่มีป้ายติดว่าห้ามกลับรถ เลยขับตรงเข้าไป กลายเป็นร้านหมูกระทะ ... จัดไปครั้งที่สองในรอบสามวัน
เข้ามานอนที่ลำปาง เป็นโรงแรมเดิมที่เคยพักมาก่อนหน้านี้ อยู่ติดถนน ราคาคืนละ 450 บาท ห้องดีมาก นอนสบายดี สวดมนต์ ไหว้พระ นอน นัดกันไว้ว่าคืนนี้จะนอนยาวๆ พรุ่งนี้เจอกันตอนเก้าโมงทีเดียวเลย
ติดค้างรายละเอียดของวันนี้ไว้อีกนิด เพราะมีเริ่องราวมากมายเหลือเกิน ที่จะแยกออกมาบันทึกไว้ เอาไว้วันว่างจะเล่าให้ฟัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น