บันทึกของเมื่อวาน 26 มีนาคม 2560
ตื่นพร้อมเสียงนาฬิกาปลุก ตีห้าครึ่ง จัดเตรียมของแล้วออกเดินทาง ขับรถมาจอดที่สถานีรถไฟ เดินมาซื้อกาแฟคาราบาวแดงแล้วเดินกลับเข้าไปในสถานี
ตอนแรกตั้งใจจะไปขบวน 447 สุราษฎร์ธานี - สุไหงโกลก ที่ออกตอน หกโมงยี่สิบ แต่พอดีขบวน 173 รถเร็วนครศรีธรรมราช เข้ามาก่อน พี่บ่าว กับศักดิ์ ทำขบวนมาพอดีเลยเปลี่ยนไปขบวนนี้เลย ถึงเร็วกว่าอีกหน่อย
สภาพอากาศเช้านี้มีหมอกลงหนาตลอดทาง เย็นสบาย ไม่ร้อนมาก แต่ก็ทำให้ง่วง เพราะนอนน้อย เดินทางติดๆกันมาหลายวัน ถึงทุ่งสง แปดโมงนิดๆ เดินออกจากสถานี ยังไม่ทันถึงบ้านพี่บ่าว ขบวน 447 ก็เข้ามาพอดี ถ้าจะมาทุ่งสง รถสองขบวนนี้เวลาไม่ต่างกันมากนัก
ไปสนามบอล นั่งหามุมสงบถ่ายรูป มีสี่ทีม คู่แรก ฝ่ายช่างกล ชนะ สื่อสาร ด้วยการยิงลูกโทษ อีกคู่ โยธาชนะเดินรถ จำสกอร์ไม่ได้ พอเที่ยงแอบไปชาร์จแบตกล้องที่บ้านพักของศักดิ์ แล้วมากินข้าวเที่ยงที่สหภาพ ก่อนจะกลับมาที่สนามอีกรอบ
แดดร้อนมาก ออกไป ปตท. ซื้อกาแฟมากินคนละแก้ว ก่อนจะนั่งถ่ายรูปเงียบๆอยู่ใต้ต้นไม้ คู่ชิงที่สาม สื่อสารชนะเดินรถ ส่วนคู่ชิงชนะเลิศ ช่างกลแชมป์เก่าชนะโยธาได้อีกปี เสร็จงานกลับมาบ้านพี่บ่าว จัดเตรียมของ หารถกลับบ้าน ไม่ทันขบวน 448 เลยต้องหารถขบวนอื่น
รถเต็มเกือบทุกขบวน ได้ตั๋วชั้นสามขบวน 170 ยะลา - กรุงเทพ รถช้าประมาณสามสิบนาที นั่งมาบนรถรู้สึกได้ว่า รถสะอาดมาก มีการดูแลดีขึ้นกว่าเมื่อก่อน รถไฟจะพัฒนากว่านี้แน่ๆ ถ้ายกเลิกผู้รับเหมา สัมภาระกับรถเสบียง รวมถึงคนทำความสะอาด เอามาให้รถไฟทำเองจะสร้างภาพลักษณ์ที่ดีให้การรถไฟได้มากกว่านี้
ออกทุ่งสงรถช้าประมาณสามสิบนาที แต่ พขร. ทำเวลาได้ดีมาก รถดี ทางดี ปกติช่วงจากนาสารถึงสุราษฎร์ธานี รถจะวิ่งประมาณ สี่สิบนาที ซึ่งเร็วกว่าทางถนนอยู่แล้ว แต่ขบวน 170 วันนี้วิ่งสามสิบนาที ทำให้ตอนออกจาก สุราษฎร์ธานี เหลือช้าสิบกว่านาที คาดว่าจะทำเวลาคืนได้จนวิ่งตามเวลาในที่สุด
รถวิ่งเร็ว แต่ไม่ได้วิ่งเกินความเร็วที่กำหนด เพราะทางตอนนี้รองรับได้มากกว่าความเร็วรถจักรอยู่แล้ว แต่ที่วิ่งได้เร็ว ทำเวลาได้ เกิดจาก ทักษะความชำนาญของ พขร. และ ชค. ที่ควบคุมรถได้ดี ชำนาญเส้นทาง และรับห่วงทางสะดวกได้เต็มความเร็ว
ลงจากรถไฟ ขึ้นรถยนต์ต่อ ขับรถเข้าตลาดซื้อข้าวมากินที่บ้าน ถึงบ้านเกือบสี่ทุ่ม กินข้าวเสร็จ ง่วงนอนมากๆ แต่กัดฟันลงรูปไปสี่ห้ารูปก่อน แล้วนอน พักหลังๆนอนดึกไม่ค่อยไหว มองหน้าจอนานๆก็ไม่ค่อยได้ มันแสบตา
พรุ่งนี้ต้องไปรับแม่ที่มากับรถทัวร์ท่องเที่ยว ตั้งนาฬิกาไว้ตีห้าครึ่งอีกแล้ว หลับแบบไม่รู้เรื่องรู้ราวใดๆเหมือนปิดสวิทช์ พรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกที
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น